معنی ز پس - جستجوی لغت در جدول جو

ز پس

لغت نامه دهخدا

کنایه از روز قیامت، روزی که تمام مردگان به پا خیزند و به حساب اعمال آن ها رسیدگی شود، یوم القرار، یوم النشور، روز بازخوٰاست، روز بازپرس، یوم الجمع، طامة الکبریٰ، یوم دین، قارعه، یوم الحساب، نشور، یوم التّناد، یوم الحشر، روز امید و بیم، یوم التلاقی، یوم الدین، ستخیز، رستخیز، فرجام گاه، روز جزا، روز رستاخیز، روز درنگ، روز وانفسا، رستاخیز، یوم السبع، روز شمار

کنایه از روزِ قیامَت، روزی که تمام مردگان به پا خیزند و به حساب اعمال آن ها رسیدگی شود، یومُ القَرار، یومُ النُشور، روزِ بازخوٰاست، روزِ بازپُرس، یومُ الجَمع، طامة الکُبریٰ، یومُ دین، قارِعَه، یومُ الحِساب، نُشور، یومُ التَّناد، یومُ الحَشر، روزِ اُمید و بیم، یومُ التَلاقی، یومُ الدین، سَتخیز، رَستَخیز، فَرجام گاه، روزِ جَزا، روزِ رَستاخیز، روزِ دِرَنگ، روزِ وانَفسا، رَستاخیز، یومُ السَبع، روزِ شُمار

فرهنگ فارسی عمید

باز پس ماندن

عقب ماندن، دنبال ماندن

فرهنگ فارسی عمید

باز پس رفتن

پس رفتن، عقب رفتن

فرهنگ فارسی عمید

نماز پسین

نماز عصر

فرهنگ فارسی عمید

گز پسته ای

(گَ زِ پِ تَ / تِ)

گزی که مغز آن پسته باشد. حلوایی که با پسته درست کنند. رجوع به گز بادامی شود

لغت نامه دهخدا

دز پسر عماره

(دِ زِ پِ سَ رِ عَمْما رَ)

شهرکی است (به ناحیت پارس) اندر وی حصاری بر کران دریای اعظم است و جای صیادان است و منزل بازرگانان است. (حدود العالم چ دانشگاه ص 131)

لغت نامه دهخدا

روز پسین

(زِ پَ)

روز آخرین، روز قیامت. (ناظم الاطباء) :
پرستش همان پیشه کن یا نیاز
همه کار روز پسین را بساز.
فردوسی.
هست یکایک همه بر جای خویش
روز پسین جمله بیارند پیش.
نظامی.
مپندار دلها بداغ تو ریش
که روز پسین آیدت خیر پیش.
سعدی

لغت نامه دهخدا

پیروز پسر اتشیش

پسر اتشیش و مادر وی مهاندخت پسر یزدادبن کسری انوشروان بود، بروایت طبری در پایان عهد ساسانیان بزرگان وی را پس از آزرمی دخت و خرداد پرویز وکسری نامی از فرزندان اردشیر بابکان بر تخت سلطنت بنشاندند و تاج بر سر نهادند، گفت نخواهم که این تاج تنگست بر سرم، مهتران گفتند این نه از تخم پادشاهانست و گفتار او را بفال بد داشتند و براندندش، (مجمل التواریخ والقصص ص 83 و 84)، ویرا پیروز دوم نیز گفته اند، رجوع به ایران در زمان ساسانیان چ 1 ص 355 شود

لغت نامه دهخدا

ز پی

(زِ پَ / پِ)

مخفف از پی. از عقب. پس از. بدنبال. در عقب. برای. بجهت. ازبهر:
بر همه شاهان ز پی این جمال
قرعه زدم نام تو آمد بفال.
نظامی.
مرغی که تاکنون ز پی دانه مست بود
درسوخت دانه را و پریدن گرفت باز.
مولوی.
بخاوران زپی چاشت خوان زر گستر
بباختر ز پی شام همچنان برسان.
سلمان ساوجی.
ملک دنیا ز پی طاعت دادار گزید
طالب گنج بیاید که به ویران گذرد.
قاآنی

لغت نامه دهخدا

ز بس

(زِ بَ)

مرکّب از ز (مخفف از) + اسم، از کثرت. از انبوه:
ز بس نالۀ نای و بانگ سرود
همی داد دل جام می را درود.
فردوسی.
بیاراست بزمی چو خرم بهار
ز بس شادمانی گو نامدار.
فردوسی.
ز بس نالۀ بوق وهندی درای
همه مرد را دل برآمد ز جای.
فردوسی.
و رجوع به ازبس و بس شود

مُرَکَّب از ز (مخفف از) + اسم، از کثرت. از انبوه:
ز بس نالۀ نای و بانگ سرود
همی داد دل جام می را درود.
فردوسی.
بیاراست بزمی چو خرم بهار
ز بس شادمانی گو نامدار.
فردوسی.
ز بس نالۀ بوق وهندی درای
همه مرد را دل برآمد ز جای.
فردوسی.
و رجوع به ازبس و بس شود

لغت نامه دهخدا